bu gün yine en çok ezilendim hele şu öylesine ayakta duran bina yok mu uykularım kaçıyor uzun zamandır, söyleyemiyorum korkum üzerime devrileceğinden değil inanın alışmak derler sizde de kıyılmıyor tinerci çocuğa bile sığınağıdır merdivenleri ve sığınağımdır umut türküleri geceleri
bir ara kaldırım taşlarımı söktüler eylem demişler adına, anlamsız bir işti ilk düzenlendiğim günü hatırlıyorum da fiyakamdan sokulmamıştım komşu sokağa şimdi o muallâ şuhluğunda ben ise delikanlı ayağında şehrin maçosu özgür caddenin hüzne tutsağıyım
çekin ellerinizi ciğerimden diyemedim aslında anlatmayacaktım da bu geriye doğru gelişimi ölümü kim sahiplenebilir ki benden önce gelmiş buralara adı Mehmet'miş bir yiğit dikmiş bin kez anlatsa da sıkılmazdım o bahtiyâra diyeceğim o ki anlatamaz artık çınarım bu hikayeyi
sadece bir çocuk üzüldü bu duruma demet demet karanfil biriktirdi iç çıkarmalarına aklından yenisini dikebilmeyi geçirdi 'salak mısın sen, bir ağaç için ağlanır mı' diyerek kolundan çekiştiren babasına acıyorken gözleri o an ağzım kulaklarıma varacaktı ki zor tuttum kendimi hani düşecek diye şu bina öylesine söylenenlerin başına
süleyman efendinin cami pabuçluğunda ki kanaâti şükriye teyzenin yemeklerinin ahengi abbas emminin aslında bilinmeyen iç denizi mahallenin delisinin akıl ermez cümle kurgusu adını bilmiyorum da şu son evde oturan dilbere tersten bakışım mehtap öğretmene misafir gelen güya akrabası hiç okunmayacak anılar sayfamda ki cümlelerdi anlatılası
şu mağrur adımlarla gelende benim köpeğim coni doğru değil belki ama kıskanırım başka sokaklardan o pire torbasını en sadakâtli yanımdır ismine inat kör olmayası doğduğu günü bilirim en kuytumda ve en çok kardeşini ezince ağladığını o hız magandası annesinin bir çok erkeği olmasını yadırgardı kavgaları kardeşleri içindi sadece, hepsi kızdı baş belası
baharatçıdan yine o kokular geldi sabah sabah taze çekilmiş kahve müptelasıydım gönderde Türk'lüğün anlamı gölgesinde ki huzurun toprak kısmıyım bütün analar anamdır, bütün çocuklar umudum siz gençlerim yerine koyun o çınarı, taşımı sakinlerimdeki kardeşlik güzergahıyım
eyy bu onuru içinde taşıyan insanlar rahat uyuyun!!!
bu gün yine en çok ezilendim hele şu öylesine ayakta duran bina yok mu uykularım kaçıyor uzun zamandır, söyleyemiyorum korkum üzerime devrileceğinden değil inanın alışmak derler sizde de kıyılmıyor ti