BİR
GÜZ RESMİ
Üzeyir Sali
kalemimi kırarak başlıyorum yeniden yalnızlığa
sulandırılmış acı alıyorum biraz, kederim değişmiyor
kuşlar yine aynı kederle uçuyor ıslanmasalar da
yağmurlar yağsa da biliyorum yine aynı keder
böyle bu; ben suskun ben eteğinde çırpınan kara dantel
çivili göğsüne yaslasam da başımı
saçlarından dökülen yine kederler
ellerine kapanıp kırılsa da kundakçı yüzüm
sövülen bir adam halinde çıksam kapılardan
yine arkandan ağlaşan kara gözlü kederler
kara ankara renginde kâğıtlar kullansam da
kara bayraklara sarınıp dolansa da rûzigâr
|