SABAHA KADAR

Mehmet Önelge

Bir hasretin vardı dört bir yanımda, 
Ben benle kahroldum sabaha kadar.
Seni ağırlayıp gönül hanımda,
Boş hayaller kurdum sabaha kadar.

Adındı yapışan dudaklarıma,
Gözümden kan aktı yanaklarıma,
Sevdanı dayadım şakaklarıma,
Ben kendimi vurdum sabaha kadar.

Sen değil saçımı rüzgar taradı,
Acılar gövdemi büsbütün sardı,
Gözlerim duvarda bir iz aradı,
Hep dertleri buldum sabaha kadar.

Bendim yaşlı gözle resmine bakan,
Sendin hasretinle sinemi yakan,
Gönlümden gönlüne taşarak akan,
Bir seldim, duruldum sabaha kadar.

Seni çözdüm gülüm kaç bilmecede,
Sen vardın her sözde her bir hecede,
Tepeden tırnağa soğuk gecede,
Aşkınla kavruldum sabaha kadar.

Bir ölü gibiydim; sanma hayali,
Görmeliydin bende kahretmiş hali,
Dalından ayrılmış yaprak misali,
Dört yana savruldum sabaha kadar.

Gideceğim affet, seni görmeden,
Şu gönül bahçenden bir gül dermeden, 
İnan bir an bile ara vermeden,
Hep ağladım durdum sabaha kadar.