Ece Temelkuran'ın Milliyet Gazetesi'ndeki köşe yazılarından oluşan iki kitabı "İçeriden Kıyıdan Konuşmalar" ve "Dışarıdan Kıyıdan Konuşmalar", Everest Yayınları'ndan çıktı. Kitaplarında her köşe yazısına değerlendirme ve eklemeler yapan Temelkuran, bu kitapların 'köşe yazılarını toplama' kitabı değil, yazıları gözden geçirme kitabı olduğunu söylüyor. Yazarı, köşe yazılarını iç ve dış şeklinde bir tasnife iten ise ideolojik bir ayırım değil teknik bir ayırım. O, iç ve dışın birbirinin mütemmim cüzü olduğunu düşünüyor. Okurun bulmacanın parçalarının tamamlaması için her iki kitabı okumasının da gerekli olduğunu belirtiyor.
Yazılarınızı köşenizde 'Kıyıdan' başlığı ile yazıyorsunuz. Şimdi baktığınızda kıyıda kalmış olabildiğinizi düşünüyor musunuz?
Gazetede günde yüzbinlerce yüzünüz resmedilip basılıyor. Dolayısıyla o kadar da kıyıda kalmak mümkün değil. Televizyona çıkıp bir şey söylüyorum, yazı yazıyorum, kitaplar çıkıyor, insanlar gelip bana sorular soruyor tıpkı sizin yaptığınız gibi... Ama zaten bu kıyı hayatın kıyısı gibi bir kıyı değildi. Tamah edilenler hengamesinin kıyısıydı. İnsanın tamahını ya da hırsını canlandıran her neyse onun kıyısıydı. Benim, sözümün hala bir kuvveti varsa o da gidebilecek olma halidir. O anlamda hala kıyıda olduğumu düşünüyorum. Bence insanın sağlıklı kalması için böyle bir dünyada olabildiğince mesafe alması lazım.
Kitaplara düştüğünüz 'mühim not'ta kitapların 'köşe yazılarını toplama' kitapları olmadığını, yazıları, kendini gözden geçirme kitapları olduğunu özellikle vurguluyorsunuz. Sonuç nedir, geldiğiniz noktayı nasıl değerlendiriyorsunuz?
İlk önce biraz daha hayat kıvamına gelmiş birisi. Eskisi kadar, başladığı ilk günkü kadar sert ama başladığı günkü kadar duyguları olan birisi. Onları anlatabilen, neyin içine girileceğini artık daha iyi bilen birisi. Daha çok yaklaştım eskiden uzak olduğum dünyaya, çatışmalara, çarpışmalara. Böylece neden daha uzak durmam gerektiğini daha iyi anlamış birisi olduğumu söyleyebilirim. Bu iş insanı çok tüketen bir iş. Hem düşünsel olarak hem duygusal olarak. Hep iyi bir fikrinizin olması bekleniyor. Başlangıca göre biraz yorgun olduğumu söyleyebilirim. Eskiden çok daha fazla söylenecek sözüm vardı. Şimdi sanki söyleyecek o kadar çok şeyim yok. 30 yıllık sözlerini, yerini değiştirerek tekrar söyleyenler var. Başkaları sıkılmıyor bundan ama ben sıkılırıyorum. Bununla birlikte bu işin inceliklerini öğreniyorum. Köşe yazarlığı benim yaptığım iş, ben değilim. Gidebilir, başka işler yapabilirim. Yazının konakladığı yerler var, ben de başka yerlerde konaklatabilirim. Yaşamadan, görmeden hiçbirşeyin yazılacağına inanmıyorum. O yüzden çok geziyor ve çok insan tanıyorum. Yapılabilecek güzel şeyler var. Yakın zamanda bu işi bırakmak kafamdan geçiyor.
Uzun süredir köşe yazan genç bir yazar olarak bu sürekli verme eyleminin sizin tabirinizle 'hergün yüzlerce kez çoğaltılmanın' karşılığında bir tükenme de söz konusu mu?
Bu iş insanını sözünü bitiren bir şey. Ne anlatırsan anlat biter ve bitmeli de. Gazete yazıları anlamında söylüyorum. Günde 400 bin resminiz basılıyor, bu hırpalayıcı, insan olma halini yok eden birşey. Tüketim nesnesine dönüşüyorsunuz çünkü. Kitabın kapağında fotoğrafımı o kadar çoğaltmak benim fikrimdi. Kendimle alay ettim. Sen de onlardan bir tanesisin dedim. Yüzün, bütün yazının şifrelerinin olduğu yer, hergün yüzlerce kez basılıyor ve aslı yok ediliyor. Bununla hesaplaşıyorum ama sistem bu...
Dışarıdan Kıyıdan Konuşmalar'da genelde dünyanın gidişatı üzerine söylüyorsunuz. Bu farklı coğrafyalardaki farklı sorunlar üzerine olabiliryor. Genel anlamda düşünürsek bu çağ insanının temel sorunu nedir sizce?
İnsanların insanlığa inancının yokolması. En temel mesele bu bence. İnanç önerilen tek kaynak. Bana sorarsanız acıklı ve kötü bir durum. İnsanlar insanlığın daha iyi olabilceğine ilişkin inançlarını kaybettiler. Bütün dünyada oldu bu. Türkiyede ise daha acıklı ve pespaye bir şekilde gerçekleşti. Kapitalizm ideolojisi gereği, "bulabileceğiniz en iyi şey bu" dedi ve insanlar buna inandılar maalesef. Bir de ikinci kötü şey insanlık henüz benleri eksiltmeyen bir biz bulamadı. Sosyalizm ya da eski dünya düzeninin lanetlenmesinin nedeni benleri yok eden bizler yaratması. Ve insanlık henüz bir formülasyon geliştiremedi benleri yok etmeyen bir biz için. Onu yapmaya çalışıyoruz hep birlikte. Dünya Sosyal Forumu sürecinde herkesin meselesi bu aslında. Herkes böyle mi adlandırıyor bilmiyorum ama ben böyle adlandırıyorum. Onların meselesi biz yaratmak ama o öyle bir biz olacak ki şimdiye kadar olagelmiş hiçbir bize benzemeyecek. İnsanlığın temel iki meselesi bu. Bunu yaptıktan sonra insandan daha güçlü birşey yok evrende. En büyük güç insan çünkü tanrı da insanın içinde.
(Hale Kaplan Öz, Yeni Şafak)
Ece Temelkuran'ın Milliyet Gazetesi'ndeki köşe yazılarından oluşan iki kitabı "İçeriden Kıyıdan Konuşmalar" ve "Dışarıdan Kıyıdan Konuşmalar", Everest Yayınları'ndan çıktı. Kitaplarında her köşe yazısına değerlendirme ve eklemeler yapan Temelkuran, bu kitapların 'köşe yazılarını toplama' kitabı değil, yazıları gözden geçirme kitabı olduğunu söylüyor.
Ece Temelkuran'ın Milliyet Gazetesi'ndeki köşe yazılarından oluşan iki kitabı "İçeriden Kıyıdan Konuşmalar" ve "Dışarıdan Kıyıdan Konuşmalar", Everest Yayınları'ndan çıktı. Kitaplarında her köşe yazısına değerlendirme ve eklemeler yapan Temelkuran, bu kitapların 'köşe yazılarını toplama' kitabı değil, yazıları gözden geçirme kitabı olduğunu söylüyor. 
