|
|
|
|
"VE ÖLÜRSÜN SONUNDA"
AHMET BOYUN
torbana katıksız isyanları koyarsın
bu uzun yola düşmeden
arkanı dönüp korkaklara, yürürsün
karanlıklar kalır arkanda
ve mola verince yorgun düşüp
şiirlerini yersin mısra mısra
arkana dönüp bakmak haram sana
geride kalanlar
güzel günler adına bir hatıra
güneş batarken dağlara
dökebildiğin tüm gözyaşlarını dökersin
bilirsin yavaşlatır seni gözyaşların
sağ yanına sevdan sokulur
sol yanında ölüm
ve ölürsün sonunda rüyalarında
ölüm çığlıkları sarar heryeri
tarih yalan yazanları yargılarken.
sonra kısılıp biten çığlıklar
doğan güneşin ilk ışıklarıyla
yolun boyunca uzanan
gıcırtılı darağacı olur
yağlı ilmeğin ucunda sallananlar
ibrettir sana
sallananlar masa başında mürekkeple
kendi hayalden tarihini yazanlardır
tarih kesik damarlardan akan kanla yazılır
ve ancak canilerle kahramanlar hatırlanır
sağ yanına sevdan sokulur
sol yanında ölüm
ve ölürsün sonunda rüyalarında
diretmişliğin kadar genç kalırsın
kaybettiklerin alnına bir çizgi çeker
torbandaki katıksız isyanları yersin
aşk dolu şiirlerin bitince.
sen yürünmesi gereken yolların yolcususun
yalnız değilsin
sağ yanına sevdan sokulur
sol yanına ölüm
ve ölürsün sonunda... |
|
|
|
|
|
|
