|
|
|
|
|
ÖZLEM
Nehir GÜNEBAKAN
Ne garip
Canım yandığında
Korkuyla karışık şaşkınlıkla
Haykırmayı özledim
Çocukluğun coşkulu sabırsızlığıyla
Koşarken yere kapaklanıp
Utançla ve acıyla
Ağlamayı özledim
İğne yapan doktordan
Havlayan köpekten
Çatık kaşlı dedemden
Ağaçtan düşmekten
Öcülerden
Korkmayı özledim
Saf mutlulukları
Hesapsız yaşamı
Büyümek için
Günleri saymayı özledim
Zaman dursa
Eklenmese çizgiler yüze
Dönsem o günlere
Özlemesem
|
|
