Doğdu gönlüm; yüce dağların ardından usul usul ağarınca tan,
Katıksız yüreğime umut olup doluyorken buldum seni.
Uykularımı bölen kor ateşin, koparınca rüyalarımdan beni,
Karlar yağdı bedenime, yeşerdi tazecik kardelen çiçeklerim.
Çaresizim, bir başıma, yalnızlığımın üzerine doğ ne olur kar güneşi...
Gizeminle yaktın beni, sen ey yarların en güzeli!
Süzülse de tatlı tatlı esen seher yeli, geceler soğuk, geceler puslu,
Korkar oldum uyumaktan, sensiz uykularım kabus dolu.
İnan bana sevdiğim, dualarım senin için, yalvarıyorum Allah'ıma;
Gerçek olur belki bir gün, bilmediğin, tozpembe hayallerim.
Yandı gönlüm; buz kesen bir seherin ayazında, üşüyorken ben,
Soğuk bir kış sabahına gülümserken buldum seni.
Hislerimi çalan yüzündeki tebessüm, eritince karlardaki beni,
Fırtınalar koptu yüreğimde, coştu duygu pınarlarım.
Salınırken kırlarında sen o karlı dağların; içim yanar, ağlarım...
Ellerini bir kez olsun tutamadım, ancak şunu bil ki canım;
Narın ile yaktın beni, sen ey yarların en güzeli!
Kül olsa da bu beden, karanlıktan bıkmış, senli günler ararken, ya sen?
Mutlu musun şimdi? Söyle, ruhumun kar güneşi,
Her sabah senle doğsam, yine de sevmez misin beni?
Doldu gönlüm; gözlerimden damlayan hüzün yağmurlarıyla,
Buğulu bir kış sabahında ıslanırken buldum seni.
Gözlerimi alan o parlak yüzün, soldurunca bahardaki beni,
Güvercinler uçtu dallarımdan, düştü yeşil yapraklarım.
Açıyorken uçlarında sen o taze dalların; içim yanar, ağlarım...
Sevdiğini bir defacık duyamadım, ancak şunu bil ki canım;
Nazın ile yaktın beni, sen ey yarların en güzeli!
Hiç mi vicdanın sızlamadı? Az da olsa sevmedin mi?
Kor olmuş yüreğime su serpmek için, söyle, kalbimin kar güneşi,
Sevildiğini bilmek, sevilirken sevmek, bu kadar zor mu sanki?
Söndü gönlüm; gizlenince sen ansızın, ardına bulutların,
Usul usul savrulan bir yağmurun üzerinde ağlıyorken buldum seni.
Bağrıma düşen o ayrılık narın, dondurunca çöllerdeki beni,
Dalgalar vurdu kirpiklerime, serap oldu sahralarım.
Dolaşırken gölgesinde ben o kara bulutların; içim yanar, ağlarım...
Çığlığımı bir gün olsun duymadın, ancak şunu bil ki canım;
Hasretinle yaktın beni, sen ey yarların en güzeli!
Minik bir serçe olsam, yüreğinde kanat çırpsam, meltem gibi süzülüp,
Kuş olup uçsam sana, yine benden kaçar mısın? Bekler misin kar güneşi?
Her yağmurun öncesinde, acımadan, sızlatırsın sen kalbimi.
Öldü gönlüm; usulca ayrıldığın o kahrolası akşamda,
Karanlığa dönen gökyüzünde süzülürken buldum seni.
Yüreğimi yakan o sımsıcak gülüşün, terkedince özümdeki beni,
Hatıralar geçti gözlerimden, kanla doldu gözyaşlarım.
Canlanırken sonrasında sen o tatlı anıların; içim yanar, ağlarım...
Beni hiçbir zaman anlamadın, ancak şunu bil ki canım;
Aşkın ile yaktın beni, sen ey yarların en güzeli!
Ne olurdu sanki en az derdim kadar sen de sevebilseydin beni.
Seni asla unutamam, bil, gönlümün kar güneşi,
Bana doğacağın güne kadar, özlemle bekleyeceğim seni...
Üzme beni Kar Güneşi'm, ne olursun gitme karanlık yüreklere,
Sana son bir sözüm var, çok yakınındaki uzaklardan,
Seni seviyorum diyen dilleri değil, senin için ağlayan kalpleri dinle...
Bilmelisin sevdiğim, ayrılık vakti gelse de bu diyarlardan,
Ben yine seni soracağım, kırlardaki papatyalardan.
İnci tanem, Kar Güneşi'm, bu sana yazdığım ilk ve son şiirim.
Arzularken vuslatını ben o nazlı kalbinin; içim yanar, ağlarım...
Kıymetini bilmedin; yanağımda şebnemler, şebnemlerde sen varsın,
Allah'ımdan tek dileğim; bir gün böyle yanarsan, yanlışına ağlarsan,
Bir de... Sen de beni seversen, işte o gün güleceğim.
Bir tanemsin, Kar Güneşi'm... Hasretinden...
