|
Bu
şiir, 3 seri halinde yayınlanacaktır. Diğer iki bölümü
önümüzdeki sayılarda bulabilirsiniz.
|
|
|
ZÜHRE
Volkan
EKİZ
ben bir diriliş türküsü mırıldanırım
zühre bir ağıt söyler dibimde
biz en çok ölümü sevdik zühre ile
biz en çok bizi her gün öldüren âşıklarımızı
zühre yukarılardan bakıyor bana
zühre bana vurgun ben günaha tövbeli
biz zühreyle en çok ölümü konuştuk
zühre Venüs oldu Roma'da
zühre Afrodit'i Yunan'ın
"zührenin teni aşınmış benim ruhum"
biz en çok iki kişi olduğumuzda efkârlanırız
zühre ağıt yakar bâkireliğine
ben diriliş marşları söyler küfür ederim
zühre hep şarap içer, ben gözyaşlarımı
zühre durmadan raks eder
ben sırtında hançer, omurundan yaralı
zühre beni hep yoldan çıkarmaya çalışır
ben zühreye hep Nass söylerim
biz en çok zühre ile efkârlanırız
en çok ölümü bana anlatır zühre
zühre şimdi sürgün gökte
yasak günden ışık alması.
zühre günahı göğün
zühre fâhişeler yıldızı
bu gece biz zühre ile gene
ve her zamanki gibi ölümü konuşacağız
zühre ağıt söyleyecek günahları için
ben diriliş marşlarının "gel"li bölümlerini
bağıra bağıra ve tonunu değiştirerek sesimin
en önemli yeri burası der gibi söyleyeceğim
ve sonra gecenin bitmesi ile
zührenin gitmesi bir olacak
gene zamanın adı gün olacak
ve gene can verecek tenim
yüreğim uykuya dalacak gün boyu
her şeyimle geceyi bekleyeceğim
bilmiyorum ya,
belki zühreye vurulmaya başladım
belki doğduğumdan beri
âşığıyım gecenin
|
|