|
|
|
|
|
ELLERİM HÂLÂ KÜÇÜK ANNE
Tuba ÇETİN
ne olur ağlamama izin ver anne. avazıma mani olma.
küçükken bir hata yaptığım zamanlarda ellerimi yüzüme kapatır,
saatlerce öylece kalırdım. bazen ellerimi hiç açmayacakmışım gibi gelirdi.
ellerim o zaman da küçüktü ve o zamanlar da hatalarım vardı.
ne ağlayabilir, ne de gülebilirdim.
iki tezat da bana tezat gelirdi.
şimdi...
şimdi daha büyük hatalar yapıyorum anne. yaşım büyüdükçe
hatalarımın ebatları da büyüyor.
ama ellerim hâlâ küçük anne...
ellerim yüzümü gizlemiyor anne... hiç bir şey örtmüyor bedenimi
üşüyorum...
bugün yine bir hata yaptım anne. artık senden gizli yapıyorum. ama yine
bağıramıyorum.
avazım çıkmıyor anne... çünkü kalabalıklardayım... tenhalarım kalmadı anne...
paronayakça dolaşıyorum rayların tevekkülünde.
anne beni gizle. ellerim hâlâ küçük anne. yüreğim de.
her aşk sesi ürkütüyor beni. ama...
ama aşık oldum anne. AŞIK!
ellerim hâlâ küçük anne.
şu an yalnız bir tepenin boşluğunda ayaklarımı kösmüşüm, yüreğimi ellerimle
gizlemeye çalışıyorum.
insanlar beni hiç sevmedi anne.
iri siyah gözlerimi sadece.
yüreğimi caddelerde hayasızca ezdiler anne. küfürler ede ede.
anne beni gizle.
beni gizle anne.
gizle beni anne.
yüreğimi de.
ellerim hâlâ küçük anne...
|
|
