|
|
|
|
|
|
|
KÜSKÜN GELİN
Serhat SÜMER
Güneşe karşı durdu sessizce
Yalın ayak yürüdü
Kumların üstünde
Elinde kırık bir ayna
Gözlerinde ışıltılı dumanı baharın
Kırmızı gökyüzünde
Dalgalandı saçları
Beyaz gelinliği savruldu
Sade, öksüz
Günsüz, aysız ve yılsız
Eridi zaman
Yürüdü
Ayak bileklerinde
Islaklığını hissetti mavi denizin
-havada ölüm kokusu-
Kollarını açtı
Ufka doğru baktı
Özgürlük dedi
İşte özgürlük bu olmalı
|
|
