Bazen üst üste gelir bu ayrılıklar. Birer birer yollar ayrılır dostlarla. Yaprak dökümü gibi herkes bir yerlere çekilir. Ağaç yalnız kalır. Yapraksız, kimsesiz ama ayakta kalır. Düşen yapraklar ise toprakta kaybolup gider. Ağaç yalnız bir mevsim geçirir ve bahar gelir. Yeniden çiçek açar, canlanır, neşelenir. Ama yaprak yok olmuştur, unutulmuştur, ölmüştür.
ÇOK PERDELİ TİYATRO OYUNU
Yaşam çok perdeli bir tiyatro oyunudur. Her perdenin ayrı bir öyküsü vardır. Her öykünün de farklı oyuncuları...
Hayat bu kısa öykülerden oluşur. Hayata atılan ilk adım, oyunun ilk perdesidir. Ve bu adımın bir öyküsü vardır. Kimileri için mutlu bir yaşamın başlangıcı olan bu ilk adım, kimileri için de çileli bir ömrün başlangıcıdır.
Hayat pembedir kimileri için. Sevdikleri hep yanındadır ve mutludur insan. Hiç ayrılık yaşamamıştır, hüzün, gözyaşı olmamıştır hayatında. Hiç terkedilmemiştir. İstekleri hep karşılanmıştır ve zorluklardan bihaber sürüp gitmiştir hayat...
Kimileri içinse daha ilk adımda talihsizliklerle başlar hayat. Sevdiklerini yitirir insan. Acı ve gözyaşı kaplar her yanını. Mutsuzdur, terkedilmiştir. Kendisini bekleyen zor bir yaşam vardır ve yalnızdır.
Her insanın kendine göre bir yaşam öyküsü vardır. Ve bu öykü çerçevesinde şekillenen bir yaşamı.
***
Hayatımızda ayrılıklar vardır bizim. İster iyi bir yaşamı olsun insanın ister kötü, muhakkak yaşanır bu ayrılıklar. En masumu ölümdür. Çünkü çıkar, riya, hainlik yoktur ölümde.
Bir de kötü ayrılıklar vardır. Masumca başlayıp, yalanlarla kirletilmiş beraberliklerin bitişi gibi. Terkediliş gibi, aldatılış gibi...
Bazen üst üste gelir bu ayrılıklar. Birer birer yollar ayrılır dostlarla. Yaprak dökümü gibi herkes bir yerlere çekilir. Ağaç yalnız kalır. Yapraksız, kimsesiz ama ayakta kalır. Düşen yapraklar ise toprakta kaybolup gider. Ağaç yalnız bir mevsim geçirir ve bahar gelir. Yeniden çiçek açar, canlanır, neşelenir. Ama yaprak yok olmuştur, unutulmuştur, ölmüştür.
İşte bu anlar ömrümüzün sonbaharıdır. Tüm terkedilişler bu dönemde olur. Ama bahar gelecektir. Belki yalnız bir mevsim geçirmiştir ağaç ama sonunda onu bekleyen güzellikler vardır ve bu güzellikler yalnız geçen mevsimi unutturur.
Peki ya yapraklar... İşte asıl ayrılığı onlar yaşar. Hiç düşünmezler ağacı yalnız bırakırken ama kısa bir zaman sonra yalnız kalanın kendileri olduğunu anlarlar. Yalnız kalan yaprak ne yapacağını bilemez. Arkasındaki güçlü desteği, tutunduğu dalı terkettiği için pişman olur. Ama fayda etmez. Yalnız kalmıştır ve rüzgar onu bilmediği yerlere sürükler.
***
Yaşam çok perdeli bir tiyatro oyunudur. Her perdenin ayrı bir öyküsü vardır. Her öykünün de farklı oyuncuları.
Ve farklı perdeleri oluşturan farklı olaylar... Ve farklı oyucular arasında sürüp gider yaşam.
