Yıl:1 Sayı:4  KASIM 2000

Editörden
Künye
Kültür - Sanat

Röportaj

Adres Çubuğu
Arşiv

Anasayfa

 


YEDİ RENK

Erkan BAL


ÇÖL ÇİÇEĞİ

iki yüzü var şimdi 
tek kimliğimizin
yaşamak için 
ölebilmek gerek diyenler bile 
pamuk şeker tadını özler 
zaman zaman dudaklarında

bin gül dikeni mi koparıyorsun 
her buruk tebessümde yüreğinden
çiçeğini dikeniyle koruyan 
güvensiz her yürek
istemese de sevda tükenecek

yaşamak için suyu özünde saklayan
uzak yollar yolcusuysan
belki yol arkadaşın olacak
kamburu hörgücünde taşıyan 
koca ayaklı bir kervan kölesi
ve yaşantımızın ortak paydası 
içimizde sakladığımız iki damla su

torbamızda azıktır kelimeler
yaban değilsin bana ey yabancı
sen ben bilmeyiz diye 
varolmayan bir ülke değil
kalbinde ademin o sancı

ışığın fazlası da bir bakıma körlük 
hele kör gözüme değnek gibiyse özgürlük
muma uçtukça yanar pervane
yana yana erir ve tükenir mum
ısınır yanar aydınlanırsın 
tüketirken tükenir bir ömürlük 

içine açılan kapılara kilit vurmak 
çözüm olmadı hiç
kendi gıybetini yapmak satırlarda 
susmalı mı direnmeden zamana 
o da ihanet bir bakıma sanatına 

hani yılan
elsiz ayaksız ve dilsiz
kendini zehirleyen
içine akan 
kandan nehirlerde yıkanan
arınan yunan, ama uyanamayan

kuyruğuna dünyanın manivelası düşmüş
talihsiz bir akrepsin sen
kaldıramadığında yükü
yapacağın kendini sokmak
intihar ilk yardım kiti
gömlek cebinde saklanan 

ateşle yıkanmak 
önce kararmak mı aleni
ağarmadan kızıla dönmüş yüzlerimiz
kömür karası olunca mı 
ışıkla tanışacak parmak izlerimiz

"cehennemin yolu iyi niyet döşeli" 
ve ateşi kapkara derler
ey siyahı gözlerimin 
ve ey kendi içimde açan 
halaskâr tevbeler 
nerdeyim nerdesiniz nerdeler

 

 

  

Anasayfa l Editörden l Künye l Kültür - Sanat l Röportaj l Adres Çubuğu l Arşiv l E-Mail